During a period a few years back that Romina and I were working in tandem at each other’s home-studios, we had a favorite meme that we felt served as a kind of overview of our activities at the time: it features a dewy, Twin Peaks-era Kyle MacLachlan wearing what can comfortably be described as a shit-eating grin, captioned, “I get my news from the only reliable source, cryptic symbolism in my dreams”. It served as a humorous reminder that we returned to whenever we felt our work risked becoming solipsistic, and in looking back, it’s still a good summarizer of the deliberate and almost methodological introspection so many of our generation can be partial to.
In the case of Romina’s work, however, the dreamlike –and often nightmarish– imagery reveals hidden depths and an intuitive modus operandi that’s almost color-coded. Spirals and dark murky bodies of water figure large in her paintings, as well as spaces opening onto other nested spaces and disembodied eyes and hands. Fire is also a common symbol, one that she has told me appears particularly during transitory times when she has the instinctual urges to “resist torpor and lack of light, to warm, keep alive, illuminate and revitalize” things for herself. The painting “Echo”, for instance, features fire that literally appears as a revitalizing agent, wrapping itself like a warm orange blanket around a wan tree trunk suspended in a cold blue expanse. It could simultaneously be thought of as the dying flame after the fire that ravaged the tree, though my reading leans towards the former. This paradoxical duality is evocative of the consuming dynamics between two people, at once dangerous and transformative. Recently, Romina’s explorations of form found a conspicuous home in ceramics, flat tablets bridging a compensatory distance between painting and sculpture. There is even more corporeal depth in a pair of eyes suspended in a forest or a cold gray room opening onto the squelchy red antechamber of a heart. In however form it appears, I’ve always found this corporeality of Romina’s depiction of elemental forces most captivating - frozen in the act of consuming, her fires literally eat, like a paint stripper, into darkness thick as tar. Their bright yellow and acidic green is complemented with the purplish twilight of her more shadowy paintings, where fire is contained to the light of lamps or a single candle that fails to set the frame alight. These paintings are maybe the resting place before she enters the transitory period, a liminal space preceding action.
The liminality here is more temporal than spatial: more often than not, Romina’s still lives remind me –true millennial style– of video game wait screens. Quit or continue? The game asks as a more muted version of the soundtrack loops contemplatively in the background, and you can wait for however long you want before making your decision. Sometimes you click out to the wait screen just to delay the choice, to gather warmth and oxygen so you can eventually flare into a full-out house fire and start over.
Zeynep Beler
January 2023
Birkaç yıl önce Romina ile birbirimizin ev atölyelerinde birlikte çalıştığımız bir dönemde, o zamanki faaliyetlerimizi özetlediğini düşündüğümüz bir caps’e çok gülüyorduk: İkiz Tepeler dönemindeki bebeksi bir Kyle MacLachlan'ın tabiri caizse gevşek gevşek sırıttığı fotoğrafın altında, "Haberlerimi tek bir güvenilir kaynaktan, rüyalarımdaki şifreli sembolizmden alırım" yazıyordu. Ne zaman ki işlerimiz fazla kendine atıfta bulunur hale gelse dönüp baktığımız şaka yollu bir hatırlatıcı olmuştu bizim için. Şimdi düşündüğümde ise bu caps, bizim kuşağımızın pek çok mensubunun kasti ve neredeyse metodolojik iç gözlem eğilimini hakikaten iyi bir şekilde özetliyor.
Ancak Romina'nın çalışmalarındaki rüyamsı -çoğu zaman da kabusumsu- imgeler, gizli derinliklere ve neredeyse renklerle kodlanmış sezgisel bir çalışma yöntemine sahip olduklarını açık ederler. Resimlerinde büyük yer tutan imgeler arasında spiraller ve kesif, kopkoyu su kütlelerinin yanı sıra, birbirine açılan iç içe geçmiş uzamlar ve bedenden kopmuş gözler ve eller bulunur. Ateş de sık rastladığımız bir sembol; Romina bilhassa ateşin "donukluğa ve ışıksızlığa direnmek, bir şeyleri sıcak tutmak, hayatta tutmak, aydınlatmak ve canlandırmak gibi içgüdüsel motivasyonlarla” geçiş zamanlarında ortaya çıktığını söylemişti bana. Örneğin "Yankı" adlı resimde, soğuk mavi bir uzamda asılı duran kuru bir ağaç gövdesinin etrafını sıcak turuncu bir battaniye gibi saran ateş, kelimenin tam anlamıyla canlandırıcı bir etken olarak karşımıza çıkar. Aynı zamanda, ben bu okumaya daha yakın dursam da, ağacı kül eden büyük yangından sonra yavaş yavaş sönmekte olan alev olarak da okunabilir. Bu çelişkili ikilik, iki insan arasındaki, aynı anda hem tehlikeli hem de dönüştürücü olan, birbirini tüketen dinamikleri çağrıştırır. Son zamanlarda Romina'nın form arayışları seramikte kendine yakışır bir yuva bulmuştur. Bu yassı tabletler resim ve heykel arasında telafi edici bir mesafeyi arşınlarlar. Bir ormanda havada asılı duran bir çift gözde ya da bir kalbin vıcık vıcık iç çeperlerine açılan soğuk gri bir odada, resimlerindekinden bile daha maddesel bir derinlik vardır. Hangi biçimde görünürse görünsün, Romina'nın elemental güçleri betimlemesindeki bu maddeselliği eskiden beri çok etkileyici bulurum - bir şeyleri tüketme eyleminde donakalmış alevler, katran kadar kalın bir karanlığı boya sökücüymüşçesine eritir. Parlak sarılar ve asidik yeşiller, ateşin lambaların ya da tek bir mumun ışığının dışına çıkamayıp, tabloyu tutuşturamadığı, gölgeli resimlerinin morumsu alacakaranlığıyla tamamlanır. Bu resimler sanatçının geçiş dönemine işaret eden, eyleme geçmenin öncesindeki liminal alan, bir dinlenme yeri olarak görülebilir.
Buradaki liminallik, mekânsal olmaktan çok zamansal: Romina'nın natürmortları bana çoğu zaman -gerçek bir Y kuşağına yaraşır şekilde- video oyunu bekleme ekranlarını hatırlatır. Arka planda oyun müziğinin daha sessiz bir versiyonu hafifçe dönerken ekran size çık ya da devam et? diye sorar ve kararınızı vermeden önce istediğiniz kadar bekleyebilirsiniz. Bazen insan sadece seçimi ertelemek için bekleme ekranına çıkar, böylece dev bir yangın çıkarmaya yetecek ısı ve oksijeni toplayıp baştan başlayabilir.
Zeynep Beler
Ocak 2023
